Indeks
· Spis treści · Wprowadzenie · Rozdział I · Rozdział II · Schematy odstawiania · Rozdział
III
Notka medyczna · Zamów drukowaną kopię · Strona internetowa Profesor Ashton
Édition française · Manualen pĺ
dansk
• PRZEBIEG LECZENIA ODWYKOWEGO Professor C Heather Ashton DM,
FRCP |
WPROWADZENIE
PRZEDMOWA 2001
Niniejsza praca napisana
została w roku 1999 na zamówienie czytelników amerykańskich, zaniepokojonych
skutkami wieloletniego zażywania benzodiazepin. Odzew czytelników z Kanady,
Australii i Wielkiej Brytanii wskazywał, że porady zawarte w podręczniku mogą
być przydatne szerszej publiczności. Jednocześnie, spowodował on potrzebę
uzupełnień i rozszerzeń w niniejszym wydaniu.
Ograniczoną listę
benzodiazepin, które mogą być refundowane przez National Health Service,
wprowadzono w Wielkiej Brytanii w roku 1985. Zawiera ona diazepam,
chlordiazepoxide, lorazepam i oxazepam na stany lękowe; nitrazepam i temazepam
na bezsenność. Na liście był też triazolam, który później wycofano. Wśród
innych leków nasennych, jako dpuszczone przez NHS figurują benzodiazepiny
loprazolam i lormetazepam oraz zopiclone i zolpidem; te dwa ostatnie – nie
będąc benzodiazepinami – mają podobny mechanizm działania i też mogą powodować
uzależnienie i objawy odstawienne.
Niestety, benzodiazepinowa
„saga” jest daleka od zakończenia. Pomimo faktu, że leki te są zalecane
wyłącznie do krótkotrwałego użytku, w samej Wielkiej Brytanii istnieje około
pół miliona chronicznych ich użytkowników. Wielu z nich cierpi na skutki
uboczne, uzależnienie i objawy odstawienne, w czym nie są wspierani przez
służbę zdrowia. Problem ten jest jeszcze ostrzejszy w krajach, gdzie
benzodiazepiny można nabywać bez recepty (Grecja, Indie, RPA, Ameryka
Południowa i in.). Z powodu łatwości otrzymania recepty, benzodiazepiny
zaistniały również na rynku narkotykowym. Zażywane są bez kontroli lekarskiej
przez 90% lekomanów na całym świecie, sprowadzając nowe i groźne zagrożenia
(AIDS, żółtaczka), o których zapewne nie śniło się ich wynalazcom jako
nieszkodliwego panaceum na stres w latach 50-tych XX-go wieku.
Mam nadzieję, że niniejsza
praca dostarczy cennych informacji użytkownikom benzodiazepin, jakich nie są w
stanie znaleźć gdzie indziej, i być może uświadomi światowi medycznemu
niebezpieczeństwa, jakie niesie długotrwałe przepisywanie tych leków. Szczególne
podziękowania za przydatność tej publikacji należą się Geraldine Burns z USA, Rand M
Bard z Kanady, oraz Ray Nimmo i Carol Packer z Wielkiej Brytanii –
za ich energię, entuzjazm i fachowość w jej powstaniu i dystrybucji na całym
świecie.
Heather Ashton
Styczeń 2001
PRZEDMOWA DO WYDANIA
POPRAWIONEGO, SIERPIEŃ 2002
Ta edycja zawiera nieco nowego
materiału, dodanego w odpowiedzi na zapotrzebowanie czytelników z wielu krajów
Europy, Ameryki Północnej, Australii, Nowej Zelandii, Afryki Południowej oraz
Indii. Dodatki zawierają więcej informacji nt. odstawiania leków
przeciwdepresyjnych, porady dla ludzi starszych, oraz wzmianki nt.
nie-farmakologicznych metod przydatnych w odstawianiu benzodiazepin. Przybył
również epilog, podkreślający środki, konieczne do przedsięwzięcia wobec
zastraszającej sytuacji pacjentów, uzależnionych od benzodiazepin. Cieszę się,
że moja monografia okazała się tak pomocna ludziom na całym świecie. Wyrażam
też nadzieję, że zachęci ona profesjonalistów medycznych i innych do
zabezpieczania dalej, niż do tej pory, idących środków pomocy w odwyku od
benzodiazepin.
Heather Ashton
Newcastle upon Tyne
Sierpień 2002
O Pani Profesor C HEATHER
ASHTON, DM, FRCP
Chrystal Heather Ashton DM, FRCP jest emerytowanym profesorem
Kliniki Psychofarmakologicznej na Uniwersytecie w Newcastle upon Tyne, Anglia.
Profesor Ashton jest
absolwentką Uniwersytetu w Oxfordzie, gdzie uzyskała dyplom z fizjologii (BA) w
1951 roku. Zdobyła liczne specjalizacje medyczne (BM, BCh, MA) w roku 1954,
oraz tytuł doktorski (MD) w 1956. W 1958 roku została zakwalifikowana jako MRCP
(Member of the Royal College of Physicians, London), a 1975 roku wybrano ją
FRCP (Fellow of the Royal College of Physicians, London). Została również
konsultantem Narodowej Służby Zdrowia Wielkiej Brytanii w dziedzinie
Psychofarmakologii (1975) oraz Psychiatrii (1994).
Od roku 1965, pracuje
naukowo-dydaktycznie na Uniwersytecie w Newcastle, najpierw na Wydziale
Farmakologii, a później – Psychiatrii. Jej badania skupiają się efektach
działania leków psychotropowych na mózg i zachowanie człowieka. Jednym z
bardziej znanych jej osiągnięć było prowadzenie Kliniki Odwyku
Benzodiazepinowego w latach 1982-1994.
Obecnie jest zaangażowana
w North East Council for Addictions (NECA), w którym była przewodniczącą
Komitetu Wykonawczego. Kontynuuje poradnictwo benzodiazepinowe. Była biegłym
sądowym w tej dziedzinie w latach 80-tych; działa aktywnie w organizacji Victims of Tranquillisers (VOT).
Dostarczała wyniki swoich badań o
benzodiazepinach brytyjskiemu Parlamentowi.
Opublikowała około 250
prac w wydawnictwach naukowych i książkach, z których ponad 50 dotyczy
benzodiazepin. Zajmowała się również badaniem wpływu palenia papierosów,
konopii i innych używek. Odbyła wiele gościnnych wykładów o benzodiazepinach w
Wielkiej Brytanii, Australii, Szwecji, Szwajcarii i innych krajach.
Profesor Ashton jest osiągalna pod
adresem:
Department of Psychiatry
Royal Victoria Infirmary
Newcastle upon Tyne
NE1 4LP
England UK
Niniejsza publikacja
zawiera informacje o wpływie benzodiazepin na ludzkie ciało i umysł, oraz o tym
jak wpływ ten jest wywierany. Podane są szczegółowe sugestie na temat sposobu
odstawiania tych leków, a także liczne przykłady scenariuszy odwyku poprzez
powolną redukcję dawki różnych benzodiazepin. Opisano symptomy odstawienne –
ostre i przewlekłe, podając przy tym mechanizmy ich powstawania i sposoby
łagodzenia. Ogólnym przesłaniem jest udowodniona prawda, że nawet długoletni
użytkownik benzodiazepin może się od nich uwolnić, jeżeli tylko nie brakuje mu
motywacji – stając się w rezultacie osobą zdrowszą i bardziej szczęśliwą.
Materiał, zawarty w
niniejszej publikacji internetowej, jest jedynie ogólną informacją medyczną.
Autor ani właściciel strony internetowej nie usiłują za jego pośrednictwem
udzielać zobowiązujących porad jakiegokolwiek rodzaju pacjentom ani
profesjonalistom.
Zawartość publikacji nie
powinna być uważana za kompletną i wyczerpującą – ani pod względem rodzajów
schorzeń, ich objawów i sposobów leczenia, ani w zakresie omawianych leków, ich
działania, dawkowania czy efektów ubocznych.
Nie powinno się stosować
niniejszego materiału jako jedynego źródła informacji w diagnozowaniu czy
leczeniu jakiegokolwiek schorzenia. Nie zastępuje on profesjonalnej opieki
medycznej, i nie stanowi takowej.
Autor publikacji oraz
operator strony internetowej, na której jest zamieszczona, nie przyjmują
odpowiedzialności za żadne nieścisłości czy pominięcia, ani za konsekwencje
zastosowania informacji, pośrednie czy bezpośrednie.
Zaleca się, aby czytelnicy
niniejszej publikacji skonsultowali się z innymi źródłami informacji,
profesjonalną służbą zdrowia, farmaceutą itp. Materiał tu zawarty nie zamierza
ich zastępować.
Elli Oxtoby (Solicitor)
Research & Innovation Services
University of Newcastle Medical School
Telephone: 0191 222 5508
WAŻNA UWAGA: wszystkie informacje,
zawarte w publikacji na tej stronie internetowej, przyjmujesz na własną
odpowiedzialność. Ray Nimmo,
Webmaster, July 6, 2000.
Indeks
· Spis treści · Wprowadzenie · Rozdział I · Rozdział II · Schematy odstawiania · Rozdział
III
Notka medyczna · Zamów drukowaną kopię · Strona internetowa Profesor Ashton
Édition française · Manualen pĺ
dansk
© Copyright 1999-2004, Professor
C H Ashton, School of Neurosciences, Division of Psychiatry,
The Royal Victoria Infirmary, Queen Victoria Road, Newcastle upon Tyne NE1 4LP,
England
© Ray Nimmo
· 2000 - 2004